Nadawca – odbiorca…język kodowania

Przede wszystkim wspólny język…w kodowaniu podobnie jak w życiu, nie jest łatwo kiedy porozumiewamy się w całkiem innym języku. Tworząc dla dzieci komendy w postaci graficznej pamiętajmy, że jeśli nie wyjaśnimy ich znaczenia to mogą zostać zupełnie inaczej zrozumiane i o prawidłowym odczytaniu kodu nie będzie mogło być mowy. Symbolika może być oczywiście dowolna, ale pamiętajmy, żeby upewnić się czy my i uczniowie rozumiemy ją tak samo.

Na komunikację wpływa również precyzja przekazania informacji…ile razy jest tak, że coś komuś mówię, a on zrobi dokładnie na odwrót i jeszcze twierdzi, że przecież zrobił jak chciałam?…macie tak? Ja mam…niby mówię wprost…a wychodzi jak wychodzi?. W kodowaniu precyzja przekazywania informacji jest kluczowa. Przyjmijmy założenie, że kierując przekaz do odbiorcy musimy robić to w taki sposób, żeby był dla niego zrozumiały, nawet wtedy kiedy mówimy o rzeczach zupełnie dla niego nowych…sprawdźmy to w praktycznym działaniu razem ze swoimi uczniami

Zaproponujcie dzieciom zabawę w tworzenie kodu do jednej z codziennych czynności a będą miały okazję przekonać się, że jest to zdecydowanie trudniejsze niż sądziły na początku. Instrukcja mycia zębów, ubierania się czy przygotowania posiłku będzie sporym wyzwaniem. Ważne, żebyście postępowali dokładnie według poleceń, ,,nie dopowiadali sobie” czynności, nie wyprzedzali instrukcji, tylko robili wszystko trzymając się jej bardzo skrupulatnie. Kiedy dziecko przykładowo powie nałóż pastę na szczoteczkę i nie poprzedzi tego komunikatem odkręć tubkę z pastą to próbujmy ją wyciskać zakręconą itp., wtedy uczniowie zobaczą jak ważna jest precyzja.

Przygotujmy klocki w kilku kolorach (mogą być to klocki typu lego). Podzielmy uczniów na zespoły i poprośmy o wybranie 5 dowolnych klocków, następnie stworzenie z nich budowli i rozpisanie do niej instrukcji. Następnie zamieniamy się instrukcjami i próbujemy ułożyć według niej budowlę…łatwe?…nawet dla dorosłych wcale nie…spróbujcie naprawdę warto?